Het verhaal achter prentenboek ”Eegje Pleegje”

Achter sommige boeken gaat een heel persoonlijk verhaal schuil. Lianne Biemond en van der Spek zijn beiden pleegmoeder en maakten samen ”Eegje Pleegje”, een prentenboek over pleegzorg.

Corrie: „Pleegzorg kwam op ons pad doordat we het veel om ons heen zagen.”

Lianne: „Moerkapelle is een echt pleegdorp.”

Corrie: „Je zag dat je eigen kinderen het zo goed hadden en dat gunde je andere kinderen ook.”

Lianne: „We hadden er in alle opzichten ruimte voor. Toen onze derde net naar school ging, zijn we er serieus aan gaan denken.”

Corrie: „Ik wilde eigenlijk langdurige pleegzorg voor de stabiliteit. Het leek me zo lastig als de kinderen weer weg moesten. Maar de organisatie wilde beginnen met crisis. Toen kwam onze pleegzoon als ”crisis”, maar hij is nooit meer weggegaan.”

Lianne: „Wij doen crisispleegzorg. Als ze weggaan, is dat het moeilijkste moment van vrijwel iedere plaatsing. Maar we hebben een groot gezin, en je kunt ze niet allemaal houden.”

Corrie: „Wij hebben er ‘maar’ drie gehad. Eerst een broertje en zusje, dat was pittig. Die pleegzorg hebben we moeten stoppen.”

Lianne: „Wij hebben de aanvraag voor de zestiende. Tot nu toe zijn de kinderen acht dagen tot acht maanden bij ons gebleven.” Lachend: „Als ik Teun vertel dat we weer een aanvraag hebben, zegt hij: „Jij bent toch al met innerlijke ontferming bewogen.””

Hoogtepunt

Lianne: „Hoogtepunt was de doopdienst van een pleegkind waar wij –twee jaar nadat hij bij was vertrokken– voor werden uitgenodigd. Pleegzorg heeft ons echt verrijkt.”

Corrie: „Er kwam een bleek, bang jochie bij ons binnen, dat zelfs in paniek raakte van een mier. Hij is opgebloeid tot een gebruinde stoere boy die in bomen klimt en kikkers vangt. Die ontwikkeling is prachtig om te zien.”

Dieptepunt

Lianne: „Als een kindje bij ons weggaat en het komt niet op een

–naar ons gevoel– goede en veilige plek. Loslaten is altijd lastig, een soort rouwproces. Je gaat van zo’n kind al snel houden, want het is zo intensief. Soms is het ook spannend door de problematiek erachter. Bijvoorbeeld als een beschadigd kind teruggaat naar zijn moeder en je weet dat de oorzaak van de problemen er nog is.”

Corrie: „Voor ons was het heel moeilijk dat het niet ging met de eerste pleegkinderen. Het voelt toch ook een beetje als falen.”

Boek

Lianne: „De vraag of we voor een baby van twee dagen oud konden zorgen, kwam terwijl Teun op motorvakantie was. Ik kreeg hem niet te pakken. Toen hij de volgde dag thuiskwam, zag hij een slinger hangen: Hoera, het is een meisje. Hij is nog nooit zo snel van de motor gekomen. Ik schreef háár verhaal voor haar op. Toen ontdekte ik hoe leuk het schrijven is en ben ik een cursus kinderboeken schrijven gaan volgen.”

Corrie: „Er waren weinig boekjes over dit onderwerp.”

Lianne: „Ik zocht boeken over pleegzorg voor jonge kinderen, maar vond niets. Toen zijn we samen aan de slag gegaan met ”Eegje Pleegje”. Het is gewoon een leuk prentenboek dat handvatten biedt om het gesprek aan te gaan.”

Lianne Biemond

Lianne Biemond – 59 – getrouwd met Teun – moeder van 7 kinderen – oma van 5 kleinkinderen – pleegmoeder – schrijfster van o.a. ”Eegje Pleegje”

« Terug